Δεν περνά η ώρα,

μετρώντας ένα-ένα τα λεπτά

περιμένω να φτάσει η στιγμή.

Η στιγμή που θα σε δω.

Ξέρω πως δεν με περιμένεις

Έρχομαι ακάλεστη στο ραντεβού

ξέρω καλά πως θα ‘σαι εκεί.

Θα σε δω να χαμογελάς

με το ανεκτίμητο χαμόγελο σου.

Τα γλυκά σου μάτια

ξαφνικά θα διασταυρωθούν

γεμάτα απορία με τα δικά μου.

Είναι τόσα που θέλω να σου πω

τόσα που θέλω να κάνω.

Αλλά δεν έχουν νόημα

Δεν με αφήνεις

Έχεις χτίσει τα τείχη σου

Και έμεινα απ’ έξω

Δεν μπορώ να μπω

Να μπω μέσα σου

Να νιώσω τα όνειρα σου

Να αγγίξω την ψυχή σου

Και να αφεθώ στην αγκαλιά σου

Εκεί που ο χρόνος σταματά

Οι πόνοι χάνονται

Και μόνο εγώ εσύ και το συναίσθημα

Μόνο αυτά επιβιώνουν.