Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Αντέχω ακόμα..

Μοιάζεις στον αέρα που φυσά
Είσαι σαν αγκάθι που με τρυπά
όσο και να προσπαθείς
δεν βγαίνει αίμα από την πληγή
φύσα όσο μπορείς, δεν λυγίζω
ήσουν φλόγα,
μα δεν με πειράζει πια
έμαθα πως είσαι οφθαλμαπάτη
μέσα σου έχει στερέψει η αγάπη
είναι δύσκολο να σ αγαπώ
και ούτε που σε νοιάζει αυτό
είναι τρελό να με κοιτάς
να κάνεις ότι αγαπώ
τώρα έμαθα να αντέχω
αντέχω στο κρύο
αντέχω στον πόνο
αντέχω στη φωτιά
αντεεεεεεχω….
Η θλίψη και η οργή
Δεν παίζουν πια μαζί μου
Είναι καιρός που γυρίζει
Σε μένα η λογική μου
Μου άφησες δώρο ένα παντοτινό σημάδι
Που πλέον η μορφή του
Χάνεται μες το σκοτάδι...

2 σχόλια: