Τρίτη 17 Μαΐου 2011

χαμένες ελπίδες..

Ειρωνεία
στα 17 να θεωρήσε το μέλλον.
Μα οι "μεγάλοι"
το παρόν-παρελθόν
με ένα ψαλίδι
κόβουν το νήμα
αυτό που κρατούσε τα όνειρα σου
Δεν πειράζει λένε...
φτιάξε καινούρια...
Με ένα φύσημα
σκορπίζουν ονειρόσκονη
αυτή που μάζευες
Δεν πειράζει λένε
ξαναμάζεψε την.
Σε μία στιγμή
χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου
στήριγμα πουθενά
πέφτεις
υπάρχει κανείς να σε σηκώσει?

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Έρωτα μαγνήτη


Πλάσμα ανεξήγητο
παίζεις με τα νήματα της ζωής
ξεπηδάς μόλις σε χάσω
πάλι ξανά για να παίξεις
κρατάς στα χέρια σου ένα μαγνήτη
είναι μικρός
μα τραβάει την καρδιά μου
δυναμώνει η έλξη
μέχρι που σπάει το κορμί
η καρδιά κόλλησε, σε ακολουθεί
ενώ το σώμα και ο νους
παραμένουν στη θολή πραγματικότητα
εκεί που υπάρχει το αύριο
προσπαθώντας να ξεχάσει
πως η ψυχή κόλλησε
σε μία σταγόνα παρελθόν

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Νυχτερινό ταξίδι............


Άσε με μια νύχτα να ταξιδέψω

Να ναυαγήσω στην αγκαλιά σου

Ένα μονάχα φιλί σου

Μία μονάχα ανάσα χάρισε μου

Στα μάτια σου βλέπω τη ζωή μου

Δώστη μου πίσω

Μην την κρατάς πια!

Ξέχνα για μία ώρα τον κόσμο

Δεν υπάρχει άλλος κανένας

Μόνο εσύ και εγώ

Μια καρδιά χτυπά δυνατά απεγνωσμένα

Παρακαλάει να την ακούσεις

Φοβάται μην την ακούσουν άλλοι

Εσένα μόνο έχει επιλέξει

Μόνο εσένα

Άγγιξε την, σε αγαπά

Νοιάζεται και πονά για σένα

Κάτι που ούτε για το κορμί της ποτέ δεν έκανε

άργησα αλλά επέστρεψα!

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010


Χαλασμένα τα ρολόγια

Τρέχουν σαν τρελά

Η ώρα χάνεται τόσο γρήγορα

Δεν προλαβαίνω να σε χαρώ

Λίγη ώρα σε σκέφτομαι

Και η μέρα περνά

Είσαι άγγελος που έγινες δαίμονας

Και σταματάς το χρόνο

Έγινες αναπόσπαστο κομμάτι

Και όμως σε ξέρω λίγο

Με ανάγκασες να αναστηθώ

Τη ζωή μου να μπορώ να ζω

Και θέλω να σου μιλήσω

Να μάθω αν νιώθεις

Αν καταλαβαίνεις την ένταση

Το ρεύμα σου που με χτυπά

Σαν ένα απαλό χάδι

Και ένα άγγιγμα στο λαιμό

Που το ακολουθεί ένα μικρό φιλί.

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

τέχνη και καρδιά


Όπως η τέχνη μιλάει τη γλώσσα της καρδιάς

Έτσι τα στιχάκια μου καθρέφτης της δικής σου ομορφιάς

Και αν το ποίημα μου είναι κρύο

Φταίει που μοιάζει με το δικό σου αντίο

Και αν σκοτάδι φανερώνει ο ρυθμός

Είναι που ο ήλιος δεν είναι πλέον φωτεινός

Και αν η θλίψη επικρατεί

Φταίει πως και εσύ έχεις χαθεί

Και χάνομαι και εγώ

Δίχως το δρόμο να μπορώ να βρω

Σαν τα ελεύθερα πουλιά

Που απέμειναν χωρίς φωλιά

Και αν η μορφή μου δεν είναι καθαρή

Υπεύθυνο το όνειρο που έχει εικόνα θολή

Συνδυάζοντας μια ανάμνηση τρελή

Δίχως νόημα, χωρίς αρχή.

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010


Γιατί με στείλατε στη γη?

Τι κακό έκανα στην άλλη πατρίδα?

Οτιδήποτε απαίσιο δημιουργείτε

Το παρατάτε εκεί, το ξεφορτώνεστε.

Όλα τα ελαττωματικά κομμάτια εκεί

Και όλα εκεί είναι φυσικά

Για αυτό το επονομαζόμενο είδος τον «άνθρωπο»

Άνθρωποι είμαστε λάθη κάνουμε

Έτσι λένε όλοι εδώ και αισθάνονται ευχαρίστηση

Κανείς δεν αναζητά την αιτία του ελαττώματος

Ώστε να το διαγράψει

Και έτσι επαναπαύονται εδώ

Σε μία λάθος κοινωνία

Με κοινό τους στόχο να καλύψουν τα λάθη τους

Με φθηνές δικαιολογίες

Και πεποιθήσεις πως είναι αλάθητοι

Αυτός είναι ο λόγος που θέλω να φύγω

Σας παρακαλώ δεχτείτε με πίσω

Και μένα για τα ελαττώματα με ρίξατε εδώ

Αλλά θέλω να αλλάξω, να βελτιωθώ

Όχι να μείνω σε αυτό το βάλτο

Σε αυτόν με το όνομα «Γη»