Πλάσμα ανεξήγητο
παίζεις με τα νήματα της ζωής
ξεπηδάς μόλις σε χάσω
πάλι ξανά για να παίξεις
κρατάς στα χέρια σου ένα μαγνήτη
είναι μικρός
μα τραβάει την καρδιά μου
δυναμώνει η έλξη
μέχρι που σπάει το κορμί
η καρδιά κόλλησε, σε ακολουθεί
ενώ το σώμα και ο νους
παραμένουν στη θολή πραγματικότητα
εκεί που υπάρχει το αύριο
προσπαθώντας να ξεχάσει
πως η ψυχή κόλλησε
σε μία σταγόνα παρελθόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου