κρυσταλλινη καρδιά

Η καρδιά είναι από γυαλί

Όταν οι λέξεις την χτυπήσουν

Ραγίζει σπάει και κομματιάζεται

Αν ραγίσει μπορεί εύκολα να επανορθωθεί η ζημιά

Αν σπάσει πιο δύσκολα

Αν όμως κομματιαστεί

Μόνο με ειδική επεξεργασία

Ατελείωτη αγάπη και ειλικρίνεια

Μόνο έτσι θα έλιωναν τα κομμάτια

Με τη βοήθεια της φλόγας σου

Και μετά θα ανασχεδιάζονταν το σχήμα της

Και θα μπορούσε να ξαναζήσει

Να υπάρξει ξανά

Αλλά και τότε μένει ο φόβος

Μένει η αμφιβολία, το μήπως

Η κάθε σκέψη που μπορεί

Να την κάνει θρύψαλα ξανά, ξανά, ξανά

Και αν κάποτε εσύ όπως σπάει

Ξεφύγει κάποιο γυαλί και με χαρακώσει

Και αν αυτό είναι το τέλος?

Θα σε πειράξει η απουσία μου?

Θα νιώσει πως εσύ με χαράκωσες?

Ο έρωτας είναι ασθένεια

Είμαι βαριά άρρωστη

Από την υπόταση που με χαρακτηρίζει

Το βλέμμα σου οδηγεί

Σε γρήγορους κτύπους την καρδιά μου

Δεν μπορώ να εξηγήσω το πως

Η επιρροή που μου ασκείς

Συνοδευμένη από την αύρα που σε περιβάλλει

Με σταματά, με κοκαλώνει

Είναι μερικά δευτερόλεπτα μόνο…

Στιγμές περνούν μπροστά μου

Η ένταση σου με περιτριγυρίζει

Όλα συμβαίνουν τόσο γρήγορα

Το μυαλό δεν αντιδρά

Σειρά λοιπόν έχει η καρδιά

Οι γρήγοροι παλμοί

Προσπαθούν μάταια να με συνεφέρουν

Το βλέμμα σου με καρφώνει

Η σκέψη μου θολώνει

Χαμογελώ

Δεν ξέρω αν φταίει η αμηχανία

Αν απλά με τρελαίνει η αδιαφορία

Δεν ξέρω αν σε νοιάζει

Αν σε επηρεάζει

Πώς να εκφράσω αυτό το πάθος

Πώς να πιστέψω ότι είσαι λάθος

Είσαι το μόνο ενδιαφέρον στη ζωή μου

Η πηγή της αντοχής μου….

Σ αγαπώ αλλά δεν στο λέω το αισθάνομαι

δεν ξέρω τι να κάνω..

μπήκες στην καρδιά μου χωρίς να ρωτήσεις

και βγήκες απότομα

αφήνοντας ένα κενό

απ το κενό βγήκε αίμα

το αίμα έτρεξε ποτάμι

και εσύ έφυγες

δεν σε ένοιαξε

έτρεξες πίσω της

και μ άφησες να ξεψυχώ..

το κενό έμεινε το αίμα στέρεψε

ακόμα περιμένω να γυρίσεις

Να κλείσεις αυτήν τη πληγή

που με τόση τέχνη άνοιξες

ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ???

p.s αυτο ηταν το 1ο ποιημα που εγραψα!

ειναι λιγο μικρο αλλα ηταν το πρωτο μου ερεθισμα και η αρχη του κακου!

Δεν είσαι αυτό που έψαχνα

Και όμως μπήκες στη ζωή μου

Έγινες το μόνο μου θέλω

Χωρίς να το καταλάβω

Το μόνο που θυμάμαι

Μια ένταση

Μια καρδιά που χτυπά

Και ένα λουλούδι ψεύτικο

Ψεύτικο σαν την αγάπη σου

Το λουλούδι όμως το φροντίζω

Περισσότερο από πραγματικό

Είναι ψεύτικο αλλά θέλω να ναι καλά

Μα περισσότερο το χαμόγελο σου

Θέλω ποτέ να μην χαθεί

Μόνο 1 άτομο ξέχασα να αγαπώ

Μόνο εμένα

Δεν με θυμάμαι πλέον

Δεν με πειράζει

Αφού η μεγαλύτερη χαρά και ηδονή

Βρίσκεται σε ένα χαμόγελο

Μια αγκαλιά και μια ανάμνηση

μάτια μου μικρά

Όλα αλλάζουν στον άνθρωπο

Όλα εκτός από τα μάτια

Τα μάτια είναι πάντα ίδια

Εγώ μεγάλωσα γρήγορα

Μεγάλωσα απότομα

Η διαφορά φαίνεται στα μάτια μου

Φαίνονται τόσο μικρά είναι τόσο διακριτικά

Σχεδόν ανύπαρκτα

Τα μάτια είναι τα παράθυρα της ψυχής

Τα δικά μου όμως είναι κλειστά

Μα η ψυχή θέλει να βγει

Δεν μπορεί όμως από τα παράθυρα

Γι αυτό βγαίνει από την πόρτα

Και αποτυπώνεται πάνω στο χαρτί.