στη σιωπή ακούγεται η φωνή σου
στο άδειο μου σώμα η ψυχή σου κατοικεί
μέσα στα μάτια μου εσύ
κανέναν άλλο δεν μπορώ να δω
και ας ξεφεύγω σε ψεύτικα φιλιά
και ας σκορπίζω τη ζωή μου
πονάω εμένα και τους άλλους
στο βωμό του πάθους
σα θυσία για ένα λάθος
όλοι ξέρουν πόσο σ΄αγαπώ
κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό
ούτε θα γυρίσεις είσαι αλλού.
ούτε θα σε ξεχάσω όσο και αν πιάσω πάτο
και ας περνάνε οι μέρες μακρυά σου
εγώ ακόμα μυρίζω το άρωμά σου
αφού εσύ μου έδωσες ζωή
και εσύ την πήρες πίσω
πλέον καμία αγκαλιά δεν με γεμίζει
κανένα χάδι δεν με αγγίζει
κανένα φιλί δεν με ηλεκτρίζει
και κανείς δεν φροντίζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου