Βροχή μου...

Βρέχει πάλι, το κρύο φωλιάζει μέσα μου, σταγόνες παίρνουν μορφή πάνω στο πρόσωπο μου.Δεν είναι δάκρυα, είναι ευχές, είναι στιγμές, είναι ο χρόνος που σχήμα και μορφή, μα πάνω απ όλα είναι αναμνήσεις, είναι όσα έζησα, όσα είδα και όσα άκουσα! Πάντα ο ήχος της βροχής φέρνει στο μυαλό μου ΠΟΛΛΑ είναι πολλά που μόνο σε σταγόνες ξαναζούν, είναι το νερό πηγή ζωής και η βροχή οι μέρες που δεν θα ξαναζήσουμε, και εσύ πέρασες από τη ζωή μου και εσύ και εσύ και εσύ… Όλοι πήραν/ανακάλυψαν μια πλευρά μου ο καθένας μια διαφορετική. Μπορεί να με αγάπησες μπορεί να με μίσησες μπορεί να μην με θυμάσαι μπορεί και να βρεθείς αργότερα στη ζωή μου…

Οι σταγόνες είναι μαγικές κάνουν τα πάντα να λάμπουν ξεγυμνώνουν την πραγματική ομορφιά και αλήθεια...Λένε ότι το νερό είναι πηγή ζωής, εγώ λέω ότι το νερό είναι πηγή έμπνευσης! Η βροχή και το κλάμμα έχουν γίνει η καλύτερη συντροφία της τέχνης. Και εσύ είσαι η μεγαλύτερη τέχνη, εμφανίζεσαι σε ότι υγρο έχω ζήσει και με παρακινείς να γράψω να ζωγραφίσω να ταξιδέψω, σε ένα κόσμο που δεν υπάρχει τίποτα μόνο η γλυκιά και ανατριχιαστική σου αναμνηση.